Eskiler derdi ki; “Tüfek icat oldu, mertlik bozuldu.”
Oysa biz, yeni çağın tanıkları olarak bu söze bir ek daha yapmak zorundayız:
“Sosyal medya çıktı, gazetecilik bozuldu.”
Bir zamanlar haberin değeri, doğruluğu, kaynağı ve emeğiyle ölçülürdü.
Gazetecilik; sokakta, tozun içinde, kalabalığın arasında ter dökerek yapılırdı.
Bir fotoğrafın, bir manşetin, bir satırın ardında emeğin ve vicdanın izi olurdu.
Oysa bugün, herkesin elinde bir “yayın organı” var: Cep telefonları.
Bir “paylaş” tuşuyla herkes muhabir, herkes yorumcu, herkes eleştirmen…
Ama ne yazık ki, herkes sorumluluk sahibi gazeteci değil.
Sosyal medyada bilgi hızla yayılıyor, ama doğru bilgi değil her zaman.
Bir dedikodu, bir söylenti, bir asılsız iddia binlerce kişiye saniyeler içinde ulaşıyor.
Ve o arada, doğrusu arka planda kalıyor.
Bir zamanlar haberin omurgası gerçekti, şimdi ise algı.
Bir zamanlar manşet “doğruluğuyla” konuşulurdu, şimdi “etkileşimiyle”.
Gazetecilik artık sadece bilgi değil, sabır, denge ve direnç işi.
Zor zanaat…
Evet, gazetecilik her dönemde zordu.
Ama bugün başka bir zorluğu var:
Kitlelerin hızlı tükettiği bir dünyada, gerçeği korumak zor.
Bir yalan bin kez paylaşıldığında,
doğruyu savunmak bin kat emek istiyor.
Gazeteci artık yalnızca haber yazmıyor;
yalanla, linç kültürüyle, manipülasyonla da mücadele ediyor.
Mertliğin yeniden icadı
Bugün mertlik, artık cephede değil, kalem başında yeniden sınanıyor.
Bir haberin doğruluğunu kontrol etmek,
bir yanlışın peşinden koşmak,
bir çıkar grubunun baskısına boyun eğmemek…
İşte modern çağın mertliği bu.
Gazetecilik hâlâ bir “zor zanaat”.
Ama hâlâ şerefli bir meslek.
Gerçeğin peşinden koşan her gazeteci,
bir nevi çağın savaşçısı.
Tüfek icat oldu mertlik bozuldu, evet…
Ama dürüst kalemler var oldukça,
gazeteciliğin onuru bozulmayacak.