Dünya bir kez daha utançla tanıklık ediyor: Gazze’de çocuklar, kadınlar, masum siviller ölümle yüz yüze.
İsrail’in yıllardır süregelen abluka ve saldırıları, artık sıradan bir çatışma değil; apaçık bir insanlık dramı. Filistin halkının üzerine yağan bombalar yalnızca evleri değil, umutları da yıkıyor.
Bizler kilometrelerce uzakta olsak da, vicdanı olan hiç kimse bu zulme sessiz kalamaz. Nitekim Çerkezköy’de de sesler yükseldi.
TÜGVA ve İHH öncülüğünde düzenlenen eylemlerde vatandaşlar bir araya gelerek Gazze için dualar etti, İsrail’in saldırılarını protesto etti.
Küçük bir şehirde bile binlerce yüreğin aynı anda “yeter artık” demesi, aslında insanlığın ortak vicdanının hâlâ canlı olduğunun göstergesi.
Ama sormamız gereken şu: Yalnızca slogan atmak, basın açıklaması yapmak, öfkemizi dile getirmek yetiyor mu?
Gazze’deki çocukların açlığı, Filistinli annelerin gözyaşı, bombalarla yıkılan hastaneler sadece kınama cümleleriyle durdurulabilir mi?
Elbette hayır!
Ama bu tepkiler, uluslararası vicdanın diri kalması için çok kıymetli.
Çünkü İsrail’in zulmü yalnızca bombalarla değil, sessizlikle de güç buluyor. Eğer dünya, eğer bizler susarsak, işte o zaman gerçek yenilgi başlar.
Herkes susarken, herkes üç adım geri çekilirken, bazı yürekler hâlâ atıyor bu coğrafyada. O yüreklerin sesini, geçtiğimiz günlerde Türkiye Gençlik Vakfı (TÜGVA) ve İnsan Hak ve Hürriyetleri İnsani Yardım Vakfı (İHH) öncülüğünde Çerkezköy’de yapılan eylemlerde bir kez daha duyduk.
Bugün Çerkezköy’de atılan adımlar belki küçük görünebilir. Fakat bu adımlar, dünyanın dört bir yanındaki milyonlarla birleştiğinde, tarihe “sessiz kalmadık” diye geçecektir.
Unutmayalım: Zulmün en büyük destekçisi, zalimin yanında duran değil, haksızlığa göz yumanlardır.
Gazze’nin çığlığı hepimizin kulaklarında çınlamaya devam ediyor. Bize düşen, sadece bir eylemle değil; kalbimizde, dualarımızda, dilimizde ve tavrımızda Filistin’in yanında durmaktır. Çünkü Filistin meselesi yalnızca Filistinlilerin değil, insanlık meselesidir.