11 Ekim, Dünya Kız Çocukları Günü. Yazı günüm bugün olduğu için, bugüne kaldı.
Birleşmiş Milletler takviminde yer alan bu özel gün, sadece sembolik bir kutlama değil; kız çocuklarının eğitim, sağlık, güvenlik ve fırsat eşitliği hakkına sahip olmasını hatırlatan evrensel bir çağrı.
Ama biz bu çağrıyı sadece küresel bir mesaj olarak görmemeliyiz.
Çünkü her büyük sorun, aslında küçük şehirlerin sessiz sokaklarında başlar.
Ve bizim sokaklarımızda, Çerkezköy’ün, Kapaklı’nın, Saray’ın, Kızılpınar’ın o sabah okul yoluna düşen kız çocukları var; sırtlarında çantaları, gözlerinde umutlarıyla.
Bu çocukların kimisi sabah erken kalkıp kardeşine kahvaltı hazırlar, kimisi okuldan dönünce annesine yardım eder. Ama hepsinin ortak bir hayali vardır: okumak, başarmak, kendi ayakları üzerinde durmak.
Ve işte tam bu noktada, yerel yönetimlerin, okulların, sivil toplumun ve biz gazetecilerin sorumluluğu başlar.
Kız çocuklarına “geleceğin teminatı” demek kolaydır ama asıl mesele onlara o geleceği kurabilecek fırsatı vermektir.
Bir okulun kapısından giremeyen, bir burs imkânına ulaşamayan, sokakta güvenle yürüyemeyen her kız çocuğu, bizim eksikliğimizdir.
Bugün bu köşeden çağrım şudur:
Kız çocuklarının eğitimi için daha fazla burs, daha güvenli okul yolları, daha güçlü rehberlik ağları oluşturalım.
Onlara sadece bir gün değil, her gün sahip çıkalım. Mesela belediyeler bu konuda pozitif ayrımcılık yaparak bir adım atabilir.
Çünkü geleceğin aydınlık Türkiye’si, Çerkezköy’ün, Kapaklı’nın, Saray’ın o küçük kızlarının gözlerinde parlıyor.
Ve o ışığı söndürmemek hepimizin görevi.