Pandemi, bir taraftan insanları canıyla tehdit ederken diğer taraftan da işyeri kapananları geçim derdine attı. Salgının başından beri çalışmadığını belirten Çerkezköylü İsmet Dizman, "Yardımla nereye kadar. Dilenci gibi olduk. Artık çok bunaldım."diye dert yandı.
Pandemi tedbirleri kapsamında aylardır kapalı bulunan işletmelerden birinde daha önce garsonluk yapan ve aylık 4 bin TL para kazanan İsmet Dizman, süre uzayınca adeta dilenci durumuna düştü. Çerkezköy Gazi Mustafa Kemal Paşa Mahallesi`nde yaşayan Dizman, içkili restoranlarda garsonluk yaptığını belirtirken geçtiğimiz yıl mart ayından buyana kapalı olan işyeri nedeniyle çalışamadığını söyledi. Dizman, "Garson gün bulur gün harcar. Bir birikimimizde yoktu. Ama şükürler olsun aylık gelirim 4 bin TL civarındaydı. İlk üç dört ay idare ettim. Ama hazirandan sonra eldeki avuçtaki tükendi."dedi.
ARTIK ÇOK BUNALDIM
Devletin hiçbir imkanından yararlanamadığını sadece karşılıksız verilen bin TL yardımı aldığını dile getiren Dizman, "Ben içkili restoranda çalışıyordum. Böyle yerlerde sigorta falan yapmazlar. Benimde sigortam yoktu. Sigortam olsa, belki bin 300 TL olan işsizlik maaşı alırdım. Sigortasız olduğum için devletin bu imkanından da yararlanamadım. İki kez devletin verdiği bin TL yardımı aldım. Yine Çerkezköy Belediyesi`nden nakdi ve ayni yardım aldım. Ayrıca komşular, eş, dost yardım ediyor. Konu komşu yağdır, öte beridir getiriyor sağolsunlar. İnanın üzerimdeki şu montu da biri hediye etti. Üstümdekiler, elbiseler dahil emanet. İnsan yardımla evini nereye kadar geçindirebilir. Uçan kuşa borcum var. 11 ay oldu. Hamallıkta çıkmıyor. İş yok ki. Ayda bir hamallık işi ya yapıyorum ya da yapamıyorum. Artık çok bunaldım."diye konuştu.
YAŞIM NEDENİYLE FABRİKALARDA İŞ VERMİYORLAR
Kendi mesleğini bu süreçte yapmasının imkansız olduğunu hatırlatan Dizman, "Dediğim gibi ben hep içkili restoranlarda çalıştım. Şu an hepsi kapalı. Böyle giderse daha uzun süre açılmayacak. İnşallah bu virüs belası çabuk defolur başımızdan ama biteceğine de inancım kalmadı. 52 yaşındayım. Fabrikalara gidip iş aradım. Yaşlı olduğum için fabrikalarda da iş vermediler. Belki 20 fabrikaya gittim. Yok olmadı."diye çaresizliğini anlattı.
İŞ YA DA MAAŞ İSTİYORUM!
Pandemi sürecinde en azından geçimini devam ettirebileceği bir imkan devletten talep ettiğini dile getiren Dizman, "Devletimize de bir şey demiyorum. Sonuçta Allah`tan gelen bir şey. Ama hırsızlık mı yapalım? Harama göz dikmedik. Biz büyüklerimizden böyle gördük. Kimsenin malına el uzatmayız. Bana bir maaş bağlasın devletim. Ya da bir işe koysun. Sahipsiziz. Kayınpederin evinde oturuyorum. Kira sıkıntım yok. Eskiden çalışırken, üç-beş kira verirdim. Ama aylardır veremiyorum. Kayınpederim de istemiyor. Evini vermiş, bir de evimin masraflarını mı karşılasın. Doğalgazdır, elektriktir, su parasıdır, mutfak masrafıdır bunları karşılamam lazım. Yetişkin 1 oğlum var, onun da ihtiyaçları var. Ama hiçbir gelirim yok."dedi.
